Οι Πατέρες για την ΕΙΡΗΝΗ

Στην Καινή Διαθήκη, οι λέξεις ειρηνεύω (5), ειρήνη (85), ειρηνικός (2), ειρηνοποιώ (1), ειρηνοποιός (1) συναντώνται συνολικά 94 φορές.

Οι πατέρες της εκκλησίας σχετικά με την ειρήνη

Η ειρήνη είναι θείο δώρο που χορηγείται πλουσιοπάροχα σ’ όσους συμφιλιώνονται με το Θεό και εκτελούν τα θεία Του προστάγματα.
Η ειρήνη είναι το φως και φέγγει από την αμαρτία, που είναι σκοτάδι. Ένας αμαρτωλός ποτέ δεν ειρηνεύει. Να αγωνίζεστε εναντίων της αμαρτίας και να μην σας ταράζει η εξέγερση των παθών μέσα σας. Γιατί αν στην πάλη μαζί τους νικήσετε, το ξεσήκωμα των παθών έγινε για σας αφορμή νέας χαράς και ειρήνης.
“Να επιδιώκετε την ειρήνη με όλους, επιδιώκετε και την αγιότητα, χωρίς την οποία κανείς δεν θα αντικρύσει τον Κύριο” (Εβρ. Ιβ΄,14) Η ειρήνη και ο αγιασμός είναι δύο αναγκαίες προϋποθέσεις ς για όποιον ζητάει με πόθο να δείν το πρόσωπον του Θεού. Η ειρήνη είναι το θεμέλιο στο οποίο στηρίζεται ο αγιασμός. Ο αγιασμός δεν παραμένει σε ταραγμένη και οργισμένη καρδιά. Η οργή, όταν χρονίζει στην ψυχή δημιουργεί έχθρα και το μίσος εναντίον του πλησίον. Γι’ αυτό επιβάλλεται η γρήγορη συμφιλίωση με τον αδελφό μας, ώστε να μην στερηθούμε τη χάρη του Θεού, που αγιάζει την καρδιά μας.
Εκείνος που ειρηνεύει με τον εαυτό του, ειρηνεύει με τον πλησίον του, ειρηνεύει και με το Θεό. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι αγιασμένος, γιατί ο ίδιος ο Θεός κατοικεί μέσα του.

(Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως)

Η ειρήνη της καρδιάς δεν σημαίνει, σε καμία περίπτωση ξέχασμα του πλησίον. Δεν αναιρείται ποτέ το κάλεσμα για συμπαράσταση στο συνάνθρωπο, κάτι που έρχεται, εξ’ άλλου, απ’ ευθείας από το Ευαγγέλιο ως πρόσκληση θεϊκή.
Όμως είναι δύσκολο να διακρίνει το Χριστό ανάμεσα στο “πλήθος”. Το πνεύμα μας έχει ανάγκη κι από κάποια “ησυχία” και ο Θεός δεν μπορεί να γίνε μέσα μας αισθητός, παρά σε μία κατάσταση εσωτερικής αυτοσυγκεντρώσεως. Το πλήθος είναι πάντα θορυβώδες και η θέα του Θεού απαιτεί τη σιωπή.

(Ιερός Αυγουστίνος)

Η ειρήνη είναι των αγαθών το κεφάλαιον, την οποίαν ο Κύριος άφηκεν επί τους μαθητάς Του ωσάν μιαν κληρονομιάν… Μη ζητήσεις, λοιπόν, λέγει, απλώς τη ειρήνην, αλλά ζήτησον αυτήν με σπουδήν και προθυμίαν μεγάλην. Διότι αυτό φανερώνει εδώ το δίωξον, δηλ. αν η ειρήνη φεύγει από λόγου σου, εσύ κυνήγησον αυτήν καταπόδι σου και τρέχε έως ότου να την φθάσεις και να την πιάσεις, και πιάνοντας την, έμβασον αυτήν εις την καρδίαν σου
.
(Άγ. Ιωάν. Χρυσόστομος)

Ανίσως εις κάθε συμβεβηκός θλιβερόν, και εναντίον, κρατήται η καρδιά σου ούτως αναπαυμένη, και ειρηνική, μπορεί να σου γίνεται κέρδος πολύ. Εάν όμως ταράσσεται να ξέρεις, ότι κάθε γύμναση, όπου κάμεις, σου προξενεί ή κανένα ή πολύ λίγον καρπόν.

(Αγ.Νικόδημος Αγιορείτης)

Η ανησυχία μας δεν προέρχεται από την φύση των πραγμάτων, αλλά από την αδυναμία της δική μας διανοίας, καθόσον, εάν επαθαίναμε τούτο ανεξαρτήτως των όσων συμβαίνουν γύρω μας, έπρεπε όλοι οι άνθρωποι να ενοχλούνται, διότι όλη την ίδιαν θάλασσαν πλέομεν και είναι αδύνατον να αποφύγουμε τα κύματα και την αλμύρα. Εάν δεν υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι εστάθησαν μακριά από τον χειμώνα και την μανιακήν ταραγμένη κατάσταση της διανοίας μας. Αν λοιπόν κάνουμε την καρδιάν μας ικανή, ώστε να τα υπομένει όλα εύκολα, δεν θα υπάρχει χειμώνας για μας, ούτε κλυδωνισμός, αλλά συνεχής και λαμπρά πάντοτε γαλήνη.

(Άγ. Ιωάν. Χρυσόστομος)

Εάν οι δαίμονες ημάς εύρωσιν δειλιώντας και ταρασσόμενους, ευθύς ως λησταί, τον τόπον αφύλακτον εύροντες, επιβαίνουσι και όπερ αφ’ εαυτών λογιζόμεθα, τούτο μετά προσθήκης ποιούσι… Αυξάνουσι την διελίαν εν ταίς φαντασίαις και ταις απειλαίς και λοιπόν εν τούτοις κολάζεται η ταλαίπωρος ψυχή.

(Μέγας Αθανάσιος από τον βίο του Μεγάλου Αντωνίου)

Έχει συνήθειαν ο εχθρός μας διάβολος, να χαίρεται εις την σύγχυση και ταραχή της καρδιάς, καθώ χαίρεται ο λύκος στο χειμώνα την ανεμοταραχή, οπότε γυρεύει να καταρουφά τις ψυχές μας. Είναι λοιπόν αναγκαίο, να προσέχεις με κάθε επιμέλεια, για να μην σε υστερήσει ο εχθρός από έναν τόσο μεγάλο θησαυρό, που είναι η ειρήνη και η γαλήνη της ψυχής. Γιατί με κάθε του δύναμη επιτηδεύεται να σηκώσει αυτήν την ανάπαυση και την ειρήνη, και να κάνει την ψυχή να ζεί με αδημονία και σύγχυση, επειδή αυτός ξέρει, ότι εκεί συνίσταται όλη της η αδυναμία και η ζημία.

(Αγ.Νικόδημος Αγιορείτης)

Απόκτησον γαλήνιον νου, κάποιαν ακύμαντον και ατάραχον κατάσταση της ψυχής, που δεν σαλεύεται ούτε από τα πάθη ούτε παρασύρεται εις συμβιβασμόν από ψευδείς δοξασίας, που στηρίζονται εις πιθανότητας, ώστε να αποκτήσεις την ειρήνην του Θεού, που ξεπερνά κάθε νου και φρουρεί την καρδιά σου.

(Μέγας Βασίλειος)

Αυτός που κατέχει μέσα στην ψυχή του τον θησαυρό της γαλήνης του Χριστού, ασφαλώς απέκτησε τέτοια πείρα της ουράνιας αυτής δωρεάς, έχει τόσο ζωηρό το αίσθημα της γλυκύτητος και ειρήνης, την αγάπησε τόσο πολύ, ώστε έχει πόθο να την μεταδώσει και στους άλλους, να εργάζεται σαν ειρηνοποιός…
Έργο βαρύ, δύσκολο, κοπιαστικό, ηρωικό, αλλά έργο πολύ μεγάλης αξίας, διότι όσοι το πραγματοποιούν ανακηρύσσονται από τον Κύριο ευτυχισμένοι και αξιώνονται της ύψιστης αμοιβής, να κληθούν παιδιά του Θεού. Έχουν την ικανοποίηση ότι απολαμβάνουν οι ίδιοι την εσωτερική ειρήνη, ότι ειρηνεύουν με τους άλλους, ότι συνεργάζονται με τον Χριστό για την ειρήνη.

(π.Σεραφείμ Παπακώστας)