ΖΗΛΟΣ ΘΕΟΥ

ΖΗΛΟΣ ΘΕΟΥ

Χάριτι Θεού συμπληρώσαμε την δευτέρα εβδομάδα της Μεγάλης Τεσσαρακοστής. Πέραν της προσωπικής μας εμπειρίας αναφέρομεν και από τις κατηχήσεις των Πατέρων μας και ιδίως τού Μεγάλου Θεοδώρου τού Στουδίτου, αυτού του πραγματικού πάτρωνος της μοναστικής μας ζωής. Αυτός ο Άγιος αναφέρει ότι, στις ημέρες αυτές της νηστείας που απότομα μεταβάλλεται το τυπικό, συμβαίνουν ανωμαλίες οργανικές στο σώμα του ανθρώπου. Να ξέρετε πως αυτή είναι η φύση των πραγμάτων και να μην τρομάζετε, επειδή απότομα κάναμε στροφή στο θέμα της δίαιτας μας και γενικά όλης της αναστρoφής. Επίσης παίζει ρόλο και το κλίμα, που, αν και βαδίζομε προς την άνοιξη, είναι ακόμα πολύ ψυχρό. Αυτά όλα είναι εκείνα τα όποία προκαλούν ανωμαλία στον οργανισμό, γι' αυτό πρέπει να είστε περισσότερο προσεκτικοί, όσον εξαρτάται από σας.
Πέραν τούτου όμως να μην ξεχνάμε ότι, σαν στρατευόμενοι, έχομε συνεχώς μίαν αόρατη εμπόλεμη κατάσταση. Ο εχθρός μας, ο όποίος είναι τόσο πολυδαίδαλος και πολυκύμαντος και παμπόνηρος, δεν φείδεται ουδενός τρόπου και μέσου στο να επιστρατεύσει κάθε τι το όποίο μας περιστοιχίζει και μέσω αυτού μας δημιουργεί κρούση και μάχη και πόλεμο. Εμείς όμως με το φρόνημα ψηλά, βαδίζομε πάντοτε «δια πίστεως» και όχι «δι' είδους». Ατενίζομε στην Δέσποινά μας Θεοτόκο, και αφήνομε κάθε πρόβλημα το όποίο μας απασχολεί. Βαδίζομε δια πίστεως και δεν λυγίζομε στις διάφορες κακοπάθειες.
Επειδή η ζωή μας είναι κατά Χριστόν, οτιδήποτε εμπόδιο και αν συναντήσομε, ευχαρίστως θα το υπομένουμε και δεν πρόκειται να προδώσομε την πνευματική μας ζωή. Με τα μέσα που διαθέτομε, με την μικρή μας εμπειρία, θα προσπαθούμε να μειώνουμε την ένταση των διαφόρων πειρασμών που συναντούμε, αλλά όμως ουδέποτε θα υποχωρήσομε, ουδέποτε θα δειλιάσομε. Και για να γίνει αυτό, πρέπει να κινήσομε μέσα μας τον θείο ζήλο. Πρέπει να υπάρχει μέσα μας αυτό το θείο πυρ, το οποίο ήλθε ο Ιησούς μας και άναψε και επιθυμούσε διακαώς να το έβλεπε αυτομάτως να ανάβει από την ώρα που το κήρυττε. Αυτό είναι εκείνο το όποίο μας λείπει και «πάση σπουδή» πρέπει να το βάλομε σε ενέργεια. Ο θείος ζήλος, τον όποίο γεννάει ο φόβος τού Θεού.
Από μέρα σε μέρα, από βδομάδα σε βδομάδα, να ερεθίζετε τον εαυτό σας με περισσότερο ζήλο και περισσότερη προσοχή. «τοις όπισθεν επιλανθανόμενοι, τοις έμπροσθεν επεκτεινόμενοι». Ουδέποτε προς τα πίσω. Μη φοβάστε το παρελθόν το οποίον έρχεται υπό μορφήν λογισμών και σκέψεων και πολέμων και ενθυ­μήσεων και γενικά μετεωρισμών.
Είναι μαζί μας ο Ιησούς, ο οποίος είναι Παντοδύναμος και δι' Αυτού τα πάντα κατανικούμε, γι' αυτό δεν φοβούμαστε τίποτε. Εφ’ όσον είναι Αυτός μαζί μας, τα πάντα κατορθώνομε. Αλλά για να γίνει αυτό, πρέπει να μας βρει «ζέοντας τω πνεύματι». Χωρίς τον φόβο τού Θεού, δεν μπορεί να γίνει αυτό. Ο φόβος του Θεού παραμένει σε μας με την ακρίβεια τής συνειδήσεως, με την ακρίβεια της τηρήσεως του προγράμματος και του τυπικού. Μην παραμερίζετε κάθε τι το οποίο βρίσκεται στο πρόγραμμα της ζωής μας. Μην το θεωρείτε τυχαίο.
«Ο καταφρονών των μικρών, κατά μικρόν πεσείται», λέει ο Αββάς Εφραίμ. Δεν υπάρχουν για μας μικρές ή μεγάλες πτώσεις. Το ίδιο το στόμα του Κυρίου μας το είπε μέσω της Εκκλησίας Του, μέσω των Πατέρων. Ο Αββάς Ησαΐας αναφέρει ένα ωραιότατο παράδειγμα. Εκείνος ο όποίος διέρρηξε ένα σπίτι, κατέστρεψε τις πόρτες και τους τοίχους και άρπαξε τα ξένα πράγματα και εκείνος ο οποίος είδε με περιέργεια, αμφότεροι τον Ιησούν υβρίζουν, διότι και τα δύο τα απαγόρευσε ο Ιησούς μας. Αυτός που είπε «μη φονεύσης», Αυτός είναι που είπε «ο καταφρονών μίαν των ελαχίστων εντολών, ελάχιστος κληθήσεται». Για μας δεν υπάρχουν ελάχιστοι και μεγάλοι. Για μας υπάρχει ένα: η ομολογία της πίστεως μας στον Ιησού μας. Όχι μόνον να πιστεύομε ότι Αυτός είναι Θεός, αλλά να πιστεύομε ακραδάντως ότι όλες οι εντολές που μας παρέδωσε, για μας είναι απόλυτο καθήκον και χρέος. Γι’ αυτό δεν έχει κανένα άλλο νόημα η ζωή μας εδώ. Δεν μας απασχολεί τίποτε άλλο εκτός από τις εντολές του Κυρίου μας. Αυτό είναι το καθήκον μας, ο σκοπός μας, το κέντρο τού στόχου μας. Γι' αυτό ερεθίζετε τον εαυτό σας σε ζήλο «ίνα δια της υπομονής και της παρακλήσεως των Γραφών την ελπίδα έξωμεν». Αμήν.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΙΩΣΗΦ
«ΑΘΩΝΙΚΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ»
Εκδ. Ι.Μ.ΒΑΤΟΠΑΙΔΙΟΥ