Το χρέος της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας
Ἡ Ἱ. Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ὀφείλει, κατὰ τὴν ἄποψιν μας, νὰ ἀσχοληθῆ καὶ μὲ κρίσιμα ζητήματα. Ὡς εἶναι: Ὁ χωρισμὸς Κράτους–Ἐκκλησίας, ὁ ἀπογαλακτισμὸς τοῦ Κράτους ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξίαν, ἡ ἀπομάκρυνσις τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων ἐκ τῶν σχολείων, τῶν δικαστηρίων κ.λπ. Ὀφείλει ἡ Ἱεραρχία νὰ καταστήση γνωστὴ τὴν θέσιν της εἰς ὁλόκληρον τὸν λαόν, πιστὸν καὶ μή. Δὲν ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ σιωπᾶ καὶ νὰ κρύβεται. Οὔτε ἔχει τὸ δικαίωμα νὰ «κρυφογελᾶ», ὅταν μέλος τῆς Ἱεραρχίας συμπεριφέρεται ὡς κλαδάρχης τοῦ κυβερνῶντος κόμματος ἢ ὡς ἐκπρόσωπος τύπου ἐκκλησιομάχου ὑπουργοῦ καὶ νὰ διακηρύσση ὅτι τάσσεται ὑπὲρ τοῦ διαχωρισμοῦ Κράτους – Ἐκκλησίας καὶ ὑπὲρ τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν θρησκευτικῶν συμβόλων ἀπὸ τὰ δημόσια κτίρια. Καὶ νὰ τὰ πράττη, ὅταν ἡ προϊσταμένη του ὑπουργὸς Παιδείας, Διαβίου μαθήσεως καὶ Θρησκευμάτων, ἐντὸς τῆς Μορφωτικῆς Ἐπιτροπῆς τῆς Βουλῆς ἐδήλωσεν ὅτι μὲ βάσιν τὸ Σύνταγμα οἱ ρόλοι Κράτους – Ἐκκλησίας εἶναι διακριτοί.
Ἐὰν ἡ Ἱεραρχία ἀρνηθῆ νὰ λάβη σαφῆ θέσιν (τὴν οἱανδήποτε θέσιν), τότε ἡ στάσις της θὰ εἶναι ὕποπτος καὶ θά πρέπει νὰ ἀποδοκιμασθῆ ὑπὸ τοῦ ἐντίμου Κλήρου καὶ πιστοῦ λαοῦ. Ἤδη διαμορφώνεται ἡ ἐντύπωσις εἰς τὸν πιστὸν λαὸν ὅτι ἕν σημαντικὸν τμῆμα τῆς Ἱεραρχίας ἔχει ἀποφασίσει νὰ ταυτισθῆ μὲ τοὺς Ἐκκλησιομάχους καὶ νὰ ταχθῆ ἀνοικτὰ μὲ τὸν χωρισμὸν Κράτους – Ἐκκλησίας.
Οἱ ἐφιάλται πάντοτε ὑπάρχουν. Ἀκόμη καὶ ὁ Χριστὸς περιεβάλλετο ἀπὸ ἕνα προδότην. Διατὶ νὰ μὴ ὑπάρχουν τοιοῦτοι καὶ ἐντὸς τῆς σημερινῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας;
Ἀλλὰ ἐὰν ὑπάρχουν ἐφιάλται, οὗτοι δὲν ἔχουν τὸ δικαίωμα νὰ ἀποφασίσουν διὰ τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὸν πιστὸν λαόν. Ἡ ἀπόφασις αὐτὴ ἀνήκει εἰς τὸν λαόν, ὁ ὁποῖος θὰ πρέπει νὰ κληθῆ εἰς δημοψήφισμα. Καὶ ἡ ἀπόφασίς του νὰ γίνη σεβαστή.
«Ορθόδοξος Τύπος», 05/02/ 2010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου