Ο ΝΕΟΣ ΧΡΟΝΟΣ
«ΚΑΙΡΟΣ ΕΥΠΡΟΣΔΕΚΤΟΣ»
Κάθε φορά πού άλλαζε ό χρόνος, ευφρόσυνα συναισθήματα κυριαρχούσαν στις ψυχές μας. Νέο έτος, νέες ευκαιρίες,νέοι αγώνες. Ευχές θερμές, ελπίδες για το καλύτερο. Και όλοι παλεύαμε να κερδίσουμε τη μάχη, να ευτυχήσουμε, να χαρούμε δυναμικά τη μεγάλη ευκαιρία της ζωής.
Όμως φέτος ή κατάσταση της πατρίδας μας και όλου του κόσμου γενικότερα, δεν δικαιολογεί αισιοδοξία. Βαριά σύννεφα καλύπτουν τον όρίζοντά μας, ανησυχίες πολλές και δικαιολογημένες εκφράζονται για το αύριο, δυσοίωνες οι προοπτικές. Πού πορευόμαστε; Πώς θα ζήσουμε; Που θα στηρίξουμε τις ελπίδες μας, άν έχουν μείνει κάποιες;
Σ’ αύτη την κρίσιμη καμπή της ιστορίας μας, σ αυτή τη νέα στροφή τού χρόνου, ακούγεται αφυπνιστική ή φωνή του άποστόλου Παύλου, πού σημαίνει συναγερμό στις ψυχές μας: «Ιδού νύν καιρός εύπρόσδεκτος, ιδού νύν ήμέρα σωτηρίας» (Β' Κορ. ς' 2). Ιδού τώρα είναι καιρός κατάλληλος, τώρα είναι ημέρα σωτηρίας.
Τί εννοεί ό θεόπνευστος Απόστολος; Ποιό είναι αυτό το «τώρα» για το όποιο μιλάει;
Ό λόγος του αναφέρεται στον χρόνο της παρούσης ζωής. Τώρα, λέγει, είναι ό κατάλληλος καιρός, ό ευπρόσδεκτος από τον Θεό, διότι με ευχαρίστηση δέχεται τις προσπάθειες πού κάνουμε στη διάρκειά του. Τώρα είναι ό χρόνος ό ευπρόσδεκτος και από μάς, πού τον δεχόμαστε ευχαρίστως για να τον αξιοποιήσουμε. Τώρα είναι ήμερα σωτηρίας. Τώρα, στη διάρκεια της παρούσης ζωής, έχει ό καθένας μας την ευκαιρία να έργασθεί για τη σωτηρία του, για την απόλαυση της χαράς του Παραδείσου στην αιωνιότητα. Διότι τώρα μπορούμε να ακούσουμε και να δεχθούμε το Λυτρωτικό μήνυμα τού Ευαγγελίου. Τώρα μπορούμε να άπολαύσουμε μέσα στην Εκκλησία με τα ιερά Μυστήρια πλούσια τη Χάρη τού Θεού, πού μάς ενισχύει στους αγώνες μας. Τώρα μπορούμε να έργασθούμε το καλό και να μετανοήσουμε για το κακό, τις παραλείψεις των καθηκόντων μας, την αμαρτωλή ζωή μας. Σήμερα δίνονται οι ευκαιρίες. Το αύριο δεν γνωρίζουμε άν θα είναι στα χέρια μας. Ούτε την επόμενη ώρα δεν είμαστε βέβαιοι πώς θα βρισκόμαστε στη ζωή. Δεν γνωρίζουμε μήπως ξαφνικά δεχθούμε την κλήση για την αναχώρηση. Είναι τόσο ρευστά τα πράγματα αυτής της ζωής, ώστε δεν μπορούμε να αναβάλουμε για αύριο τις πιο σημαντικές και επείγουσες υποθέσεις μας, πού από τη διαχείρισή τους εξαρτάται άμεσα ή πορεία μας στην αιωνιότητα.
Και άν ακόμη αναβάλουμε για αύριο, και αυτό μάς δοθεί, πώς γνωρίζουμε ότι θα έχουμε αύριο τη διάθεση να κάνουμε αυτό πού παραλείψαμε σήμερα, και ότι ή σημερινή μας ολιγωρία δεν θα έχει ρίξει ακόμη περισσότερο το ζήλο και την άγωνιστικότητά μας αύριο; Αλλά και άν αυτό δεν συμβεί, κάθε απώλεια μιας ευκαιρίας στο σήμερα, δεν ανταλλάσσεται αύριο. Διότι ή κάθε μέρα περνά χωρίς να επιστρέφει, και ή περιφρόνηση των ευκαιριών πού μάς δίνει ό Θεός δεν μένει ατιμώρητη.
«Ιδού νύν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νύν ημέρα σωτηρίας». Τώρα είναι ό κατάλληλος χρόνος να έργασθούμε για τη σωτηρία μας. Ή είσοδος στο νέο έτος πρέπει να ανανεώσει το ζήλο μας για περισσότερο αγώνα, καθώς μάς θυμίζει
ότι ή ζωή προχωρεί προς το τέλος, και άν δεν πετύχουμε τη σωτηρία μας τώρα, όταν αναχωρήσουμε από τον κόσμο, την χάνουμε για πάντα.
Αλλά την αποστολική προτροπή την ακούμε διαφορετικά αυτές τις μέρες, πού με οδύνη ζούμε μια μεγάλη εθνική ταπείνωση, πού βλέπουμε να καταρρέουν τα πάντα, να χρεωκοπούν όλα τα συστήματα, να απομυθοποιείται ή πολιτική, να αποδεικνύονται ψεύτικοι οι θεοί τού κόσμου, και πρώτος ό μαμωνάς, το χρήμα! Τώρα είμαστε ταπεινωμένοι, φτωχότεροι, απελπισμένοι από τούς ανθρώπους, πεπεισμένοι για την αδυναμία τους. Τώρα βλέπουμε πόσο εύθραυστα είναι τα στηρίγματα τού κόσμου, πόσο αναξιόπιστοι οι άρχοντές του, πόσο ρευστό το χρήμα του. Και καταλαβαίνουμε το λάθος πού κάναμε να έμπιστευθούμε σε ανθρώπους τη ζωή μας, να στηρίξουμε στα υλικά αγαθά την ευτυχία μας, να αισθανόμαστε δυνατοί στην αφθονία και ασφαλείς στην καλοπέρασή μας.
Ξεχάσαμε την αληθινή ευτυχία και χάσαμε την ψυχή μας, γιατί μέσα στην εύδαιμονιστική παραζάλη και στον υλιστικό παραλογισμό μας χάσαμε τον Θεό μας.
Νέος χρόνος! Τόσο διαφορετικός από τούς προηγούμενους! Με στέρηση και πόνο. Με πολλές δυσκολίες και αντιξοότητες. Για εκείνους όμως πού θέλουν να σκέπτονται με νηφαλιότητα και να κρίνουν ορθά, είναι ένας χρόνος πού θέτει ένώπιόν μας ένα πρωταρχικό καθήκον: να σκεφθούμε ξανά τον σκοπό της ζωής μας και να τον υπηρετήσουμε με συνέπεια, επιστρέφοντας σ’ Αυτόν πού είναι ή μόνη ελπίδα μας και ή παρηγοριά μας, ό αληθινός και ασύλητος πλούτος μας, το αιώνιο και αδιάσειστο θεμέλιο της ζωής μας, ό ένας και μόνος αληθινός Θεός.
«Ιδού νύν καιρός ευπρόσδεκτος, ιδού νύν ημέρα σωτηρίας».
Από το περιοδικόν ¨ Ο ΣΩΤΗΡ "
